بیان ناپذیری تجربه های عرفانی از نگاه مولوی
نویسندگان
چکیده
بدون تردید یکی از موضوعات مورد اتّفاقِ تمامیِ عرفای شرق و غرب، این است که زبان برای بیان تجربه های عرفانی نارساست؛ یعنی حقایق و مفاهیم بلند عرفانی که برای اهل معرفت از طریق شهود حاصل می شود، قابل بیان نیست. مولانا جلال الدّین نیز در مثنوی به اشکال مختلف همین حقیقت را به زیبایی تبیین کرده و عملاً تنگنای زبان را در بیان حقایق عرفانی نشان داده است. برای بیان حقایق و مفاهیم عرفانی، چهار مانعِ موضوع، متکلّم، کلام، و مستمع وجود دارد. لذا نگارنده در این جستار سعی کرده است این موانع چهارگانه را از نگاه مولانا در مثنوی نشان دهد. مولانا در مثنوی در مورد هریک از این موانع به گستردگی سخن گفته است. امّا آنچه که بیش از هر چیز او را آزار می دهد و آن را مانع بیان حقایق و رموز الهی می داند، مستمع ناآگاه است. بنابراین می توان گفت که از بین موانع چهارگانۀ نامبرده، مانع مستمع بیش از موانع دیگر، مورد نظر مولانا بوده است و در مورد آن در مثنوی سخن گفته است.
منابع مشابه
بررسی بیان ناپذیری تجربه عرفانی
چکیده در نوشته پیش روابتدا به مفهوم و نیز سرشت تجربه دینی وعرفانی پرداخته شده است و ضمن بررسی عناصر تحلیلی و درون مایه های آنان، نسبت تجربه دینی و عرفانی و تقسیمات آنها مورد توجه بوده است. مفهوم شناسی تفصیلی"بیان"بخش دیگری از این تحقیق را به خود اختصاص داده است و در ادامه ضمن اشاره به مواردی که در مظان خلط با بیان ناپذیری است، اهم دلایل بیان ناپذیری طرح،تحلیل و بررسی شده است و نتیجه آنکه دل...
15 صفحه اولبیانناپذیری تجربههای عرفانی از نگاه مولوی
بدون تردید یکی از موضوعات مورد اتّفاقِ تمامیِ عرفای شرق و غرب، این است که زبان برای بیان تجربههای عرفانی نارساست؛ یعنی حقایق و مفاهیم بلند عرفانی که برای اهل معرفت از طریق شهود حاصل میشود، قابل بیان نیست. مولانا جلالالدّین نیز در مثنوی به اشکال مختلف همین حقیقت را به زیبایی تبیین کرده و عملاً تنگنای زبان را در بیان حقایق عرفانی نشان داده است. برای بیان حقایق و مفاهیم عرفانی، چهار مانعِ موضوع، متکلّ...
متن کاملبیان ناپذیری تجربه عرفانی با نظر به آرای مولانا در باب «صورت» و «معنا»
بیانناپذیری تجربه عرفانی امری است که صوفیان با استعانت از رمزها و تمثیلهای متعدد و یا بهصراحت از آن سخن گفتهاند. به عقیده آنها، عظمت و کمال «معنی» به اندازهای است که «صورت» ظاهر به هیچرو نمیتواند آن را بیان کند. زبان عرفانی در بطن خود تناقض صورت و معنی را بازتاب میدهد؛ تناقضی که از ادراک صوفیان نسبت به «راز» سرچشمه میگیرد. «راز»ی در عمق «معنی» نهفته است که زبان نمیتواند آن را بیان ک...
متن کاملمنابع من
با ذخیره ی این منبع در منابع من، دسترسی به آن را برای استفاده های بعدی آسان تر کنید
عنوان ژورنال:
پژوهشنامه نقد ادبی و بلاغتناشر: دانشکدة ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران
ISSN 2382-9575
دوره 3
شماره 1 2014
کلمات کلیدی
میزبانی شده توسط پلتفرم ابری doprax.com
copyright © 2015-2023